آبنما کار: حمید قنبری (نوازنده تنبک) که مدتی پیش همراه گروه موسیقی «کلون زمان» در شانزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران روی صحنه رفت، به بررسی وضعیت برگزاری کنسرت در وضعیت فعلی پرداخت و اظهار داشت که هنرمند نباید فعالیت خودرا متوقف کند؛ بلکه باید خودرا با شرایط وقف دهد.
قنبری در گفت و گو با ایسنا، درباره ی روند برگزاری کنسرت در ایران و توقف فعالیت تعدادی از گروههای موسیقی، می گوید: بر کسی پوشیده نیست که کارهای فرهنگی پس از کرونا در سطح جهانی افت شدیدی کردند و کشور ما هم از این مساله مستثنی نبود. تعدادی از دوستان مایوس و سرخورده شدند و کار خاصی انجام نمی دهند؛ اگر هم فعالیتی دارند در حد برگزاری کلاس آموزشی است.
این هنرمند ادامه می دهد: همیشه می گویم که اگر مقرر است تدریس نماییم، باید مانند پدری که فرزند خودرا بزرگ می کند، برای او امید و آرزو دارد و در این راه کمکش می کند، عمل نماییم. کسانی که نزد ما می آیند هم امید و آرزو دارند؛ بدین سبب تلاش آنها باید نتیجه داشته باشد و چه نتیجه ای بهتر از اجرا و کنسرت ؛ البته که تولید آثار بصورت استودیویی، ضبط موزیک ویدیو، انتشار کتاب برای فردی که کار موسیقی می کند، مفیدست اما لذت بخش ترین کار در این راه هنری اجرای کنسرت است که شاید بتوان به هنرجویان برای اجرا در مقابل مخاطب کمک کرد.
قنبری اضافه می کند: البته فراموش نکنیم که در ایران تعداد سالن های کنسرت کم است و آن سالن هایی هم که داریم دارای مشکلات آکوستیک و کمبود امکانات هستند اما تنها راهکاری که داریم این است که خودمان را با این شرایط وقف دهیم. به هر حال حالا چندان امکان اجرای کارهای هنری فاخر در سالن های بزرگ را نداریم؛ چون بودجه و ساپورت دولتی برای هیچ کدام از این فعالیت ها وجود ندارد ولی این امر نباید مانع فعالیت موسیقی هنرمندان شود.
او درباره ی راهکاری که می توان در این شرایط به آن اکتفا کرد، می گوید: می توانیم کنسرت هایی با مخاطب خاص برگزار کنیم؛ بطورمثال من آموزشگاهی دارم که سالن آن ظرفیت ۳۰ نفر را دارد، حال از آنجا که تعداد محدودی می توانیم مخاطب داشته باشیم تعداد کنسرت ها را بالا برده ایم و مخاطب را خودمان دعوت می نماییم. البته این نوع از برگزاری کنسرت مزیت هایی هم دارد که کنسرتهای بزرگ ندارند؛ به این صورت که پس از هر اجرا نظر مخاطبان خودرا جویا می شویم که این هم بازخورد خوبی به من و هم به نوازندگان گروه می دهد.
این نوازنده تنبک تصریح می کند: هر شرایط تاریخی در هر دوره ای ملزوماتی دارد؛ مانند «انجمن اخوت» که در یک برهه تاریخی به خاطر محدودیت هایی که برای فعالیت موسیقی وجود داشت، عده خاصی دور هم جمع می شدند و کار موسیقی انجام می دادند. بدین سبب قطع شدن فعالیت موسیقی راه درستی نیست باید بدنبال راهکار باشیم و سطح توقع و فعالیت خودرا به شکلی تنظیم نماییم که امکان فعالیت در این شرایط هم باشد.
او همین طور معتقد می باشد که نهادها و ارگان های دولتی در صورتیکه متولی برگزاری رویدادی مانند یک جشنواره موسیقی می شوند، مهم ترین اولویت آنها باید فراهم کردن امکانات برای حضور گروههای مختلف باشد که البته بگفته او اساسا در این بخش گرفتار ضعف هستیم.
قنبری ادامه می دهد: عمدتاً مشکلاتی که وجود دارد بدین سبب است که مسئول سالن مربوطه درک درستی از شرایط لازم برای برگزاری یک کنسرت را ندارد و همین موجب می شود که گاهی از مقوله صدا گرفته تا هزینه اجاره سالن برای هنرمندان مشکل ایجاد می شود. شاید اگر در انتصاب مسئولان سالن ها و البته مدیران هنری از افرادی استفاده گردد که خود دستی بر آتش دارند، هنر را درک کرده اند، با روند برگزاری کنسرت آشنا هستند و دلسوز موسیقی هستند، شرایط برای هنرمندان موسیقی بهبود یابد.
او همین طور درباره ی سالن هایی که از گروه ها و هنرمندان مستقل حمایت می کنند، اظهار داشت: پشتیبانی از برگزاری کنسرتهای تخصصی فقط توسط دو سالن ارسباران و رودکی صورت می گیرد که هنرمندان مستعد را شناسایی و با آنها همکاری می کنند اما این کافی نیست و در مقایسه با کنسرتهای پاپ اصلا چیزی نیست. علاوه بر این در ایران اصلا روی بخش فرهنگی کار نمی شود؛ نه در رسانه های عمومی و نه در جای دیگری بصورت تخصصی کاری انجام نمی دهیم که مخاطبانی را پرورش دهیم تا از موسیقی هایی به غیر از موسیقی عامه پسند حمایت کنند و داعیه دار فرهنگ و موسیقی اصیل ایرانی باشند. بااینکه که خیلی نباید منتظر مسئولین بود و باید دست به زانو گرفت و کار را آغاز کرد. نباید نگران تعداد بود، بلکه تنها نباید اجازه دهیم جریان این جویبار قطع شود. مطمئنم در آینده نتایج خوبی حاصل خواهد شد.