آبنما کار: سازمان جهانی جهانگردی در سال کرونا با چه دیدگاهی شعار «گردشگری و توسعه روستایی» را انتخاب کرد؟ گردشگری شدن روستاها چه مزیتی برای جوامع محلی دارد؟ راه گریزی از نابودی فرهنگ و منابع طبیعی روستاها در جریان گردشگری وجود دارد؟ تمرکز بر گردشگری روستا چگونه به توسعه اقتصادی منجر می شود؟
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، مهدیه شهرابی فراهانی ـ دکترای تخصصی مدیریت گردشگری و مدیر اداره تحقیق و توسعه پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی ـ در یادداشتی با موضوع «گردشگری با تمرکز بر توسعه روستایی؛ اقدامی مهم در توسعه پایدار اقتصادی» که در اختیار این خبرگزاری قرار داده، اهتمام کرده است به این پرسش ها پاسخ دهد.
در یادداشت او آمده است: «کشورهایی که به متنوع سازی اقتصاد روی آورده اند و می خواهنـد خـود را از اقتصاد تک پایه ای برهانند، در جست وجوی شناخت راه های آن یـا خلـق راه هـا و روش های جدیدند. یکی از این روش ها گردشگریست که بیشتر کشورها آنرا در برنامه های توسعه ملی خود گنجانده اند تـا از این طریق بتوانند پروسه توسـعه ملـی خـود را سـرعت بخـشند. در سال های اخیر توسعه روستایی بعنوان یک فعالیت در گستره جهانی و اهرمی برای توسعه اقتصادی کشورها در نظر گرفته شده است. خصوصاً گردشگری روستایی نیز با برنامه ریزی اصولی و شناسایی مزیت ها و محدودیت ها می تواند نقش مؤثری در توسعه روستایی و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی داشته باشد.
شعار سازمان جهانی گردشگری در سال ۲۰۲۰ که معطوف به توسعه روستایی است، اشاره به توسعه زیرساخت و هسته های درونی گردشگری دارد. به عبارت دیگر اعمال دیدگاه محلی و تمرکز بر ظرفیت های درونی منطقه ای می تواند بعنوان راهکاری برای توسعه گردشگری در آینده باشد. خصوصاً برای جهان پساکرونا، شاید بتوان گفت این اقدامات کارهای زیربنایی را در حوزه گردشگری بهبود بخشیده و زمینه های توسعه اقتصادی را فراهم می آورد. از طرف دیگر می توان چنین استنباط کرد که گرایش جامعه توسعه یافته جهانی به سنن پیشین و سبک زندگی سنتی، دلیل دیگری بر احیای بخش روستایی با نگاه توسعه گردشگریست.
گردشگری روستایی می تواند زمینه‌ی ایجاد اشتغال پاره وقت و فصلی، ایجاد زیربناهای گردشگری مانند شبکه های ارتباطی، آب و برق و نظایر این ها را که برای گردشگری لازم و ضروری می باشد، مهیا کند. این مساله به توسعه سکونت گاه های روستایی منجر شده، مسلماً روستاییان منطقه نیز از این منابع بهره برداری خواهند کرد.
گردشگری روستایی بطور غیرمستقیم سبب بالا رفتن اشتغال در بخش کشاورزی می شود، برای اینکه با بالا رفتن تقاضا به جهت ورود گردشگران، تولیدات و قیمت محصولات کشاورزی تحت تأثیر آن افزایش می یابد. از آن جایی که توانمندسازی روستایی بوسیله ایجاد کارهای مکمل کشاورزی می تواند با افزایش درآمد خانوارهای روستایی، ایجاد اشتغال و تشویق تولید محصولات کشاورزی و صنایع دستی، بعنوان راهکاری برای بهبود رشد اقتصادی و اجتماعی در روستا باشد، باید در پروسه برنامه ریزی توسعه روستایی مورد توجه قرار گیرد. در این میان تأثیرات مثبت و منفی احتمالی گسترش گردشگری در نواحی روستایی، باید در انتخاب نوع رویکرد به توسعه گردشگری روستایی تأثیرگذار باشد.
علاوه بر این، ضروری بنظر می رسد که در پروسه گردشگری روستایی حفاظت و نگهداشت محیط زیست، استفاده بهینه و متعادل از منابع طبیعی و دارایی های روستایی مورد توجه باشد تا در چارچوب توسعه پایدار روستایی، ضمن پاسداشت حقوق آیندگان از مواهب طبیعی روستا، امکان بهبود کیفیت زندگی و معیشت پایدار روستاییان نیز تحقق یابد.
برای بهره مندی نواحی روستایی ایران از منابع و پتانسیل های طبیعی و کشاورزی در اقتصاد روستایی که افزایش مهاجرت های روستایی و کاهش کیفیت زندگی در روستا را به همراه دارد، باید در چارچوب چشم اندازی جامع و در نگاهی راهبردی، به برنامه ریزی پروسه توسعه گردشگری روستایی در ایران پرداخته شود.»

منبع: abnamakar.ir