به گزارش آبنما کار، یکی از ناشران و مولفان حوزه موسیقی در تشریح تازه ترین فعالیتهای خود از انتشار یک کتاب در حوزه نوازندگی ساز ویولن اطلاع داد.
شهاب منا پژوهشگر و مدرس موسیقی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن تشریح تازه ترین کارهای موسیقایی خود عنوان کرد: کتاب «روش تدریس من در نواختن ویولن» اثر لئوپولد آوئر با ترجمه زهرا نازیار و زهرا سلطانی و ویرایش بنده توسط نشر خُنیاگر منتشر گردید.
وی اضافه کرد: سنگ بنای تمام رسالات ویولن کلاسیک، رساله ای در باب اصول بنیادین نواختن ویولن اثر لئوپولد موتسارت پدر ولفگانگ آمادئوس موتسارت، است. البته بعد از لئوپولد موتسارت برخی دیگر از استادان مجرب ویولن نوازی کلاسیک نیز تجربیات خودرا در باب جزییات نواختن این ساز در قالب کتاب های مختلف ارائه کرده اند. هرچند این کتاب ها حاوی نت های تمرینی و اتود نوازندگی نبوده و فقط به شرح جزییات نوازندگی اصولی این ساز می پردازند اما مطالعه تطبیقی آنها سیر تکوینی نحوه تدریس ویولن را نشان میدهد. بدین سبب چنین رساله هایی به صورتی مکمل یکدیگر هستند و برای فردی که بطور جدی به نوازندگی این ساز می پردازد راهگشا و مفید فایده خواهند بود.
این پژوهشگر و ناشر حوزه موسیقی بیان کرد: قبل از این، کتاب های ارزشمندی از نوازندگان و مدرسان برجسته ای چون منوهین و گالامیان به فارسی ترجمه و ارائه شده است. نشر خُنیاگر نیز بنا بر اهمیت و ضرورت وجود چنین کتبی به زبان فارسی به ترجمه تعدادی از دیگر رسالات ترجمه نشده ساز ویولن به زبان فارسی همت گماشته است. یکی از آثار پیشنهادی برای ترجمه در عرصه رسالات ویولن کلاسیک کتاب «روش تدریس لئوپولد آوئر» از برجسته ترین مدرسان ویولن در قرن نوزدهم و بیستم و پرورش دهنده تعدادی از بهترین نوازندگان قرن، چون یاشا هایفتز بود. رساله مجمل و مفید آوئر تجربیات یک عمر تدریس این مدرس برجسته را در موضوع نوازندگی اصولی این ساز ارائه می کند.
منا اظهار داشت: هرچند صد سال از نگارش این رساله می گذرد اما مطالب آنرا نباید کهنه و بلااستفاده دانست چنان که رساله ویولن لئوپولد موتسارت نیز بعد از دویست وپنجاه سال از زمان نگارش همچنان تجدید چاپ می شود و مورد ارجاع قرار می گیرد. گویی مطالب مندرج در این قبیل آثار ضروریاتی همیشگی برای نوازندگان جدی ساز ویولن هستند.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود درباره ی پیشینه کارهای لئوپولد آوْئر توضیح داد: لئوپولد آوْئر جزو آن دسته نوازندگان ویولن بود که نه فقط به سطح عالی هنر در قرن نوزدهم رسید بلکه خیلی از نوازندگان ویولن قرن بیستم را که از این سطح پیشی گرفتند نیز تربیت کرد. این مجموعه گزیده ای از اصول و رهنمودهای آوئر بعد از عمری نوازندگی و تدریس است. وی در این کتاب با مثال آموزش می دهد و به معلمان ویولن تاکید می کند که پیچیدگی های اجرا را بطور عملی و با بهره گیری از ویولن و نه فقط با آموزش کلامی به هنرجو توضیح دهند.
منا اضافه کرد: آوئر در فصول پایانی به موضوعات کلی تری همچون سبک، ترس از صحنه، تغییرات در رِپِرتوار ویولن و سیر تاریخی جالب آن، نکات عملی اجرای رِپِرتوار و قطعاتی که برای نواختن در اختیار شاگردان خود قرار می داد، می پردازد. ضمن این که خیلی از فصول کتاب به جزییات شرح حال و حکایاتی درباره ی موسیقیدانان مشهوری که آوْئر می شناخته مزین شده است.
این ناشر در بخش پایانی صحبت های خود بیان کرد: آموزش نادرست در سنین پایین برای یک نوازنده ویولن فاجعه بار است. همانطور که آوْئر می گوید: «هیچ سازی مانند ویلون وجود ندارد که تسلط کامل بر آن در دوره های بعدی مستلزم دقت در مراحل اولیه یادگیری باشد.» با این کتاب هر مدرس و نوآموز ویولن از بهترین راهنمایی ها بهره خواهد برد.
منبع: آبنما کار
