شانه ای پنج هزارساله از ایران

آبنما کار: یک شانه چوبی که از پنج هزار سال پیش تا حالا حدودا سالم مانده در موزه ملی ایران نگهداری می شود.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، این شانه متعلق به هزاره سوم قبل از میلاد است که از جستجوهای «شهر سوخته» در استان سیستان و بلوچستان به دست آمده است. بیشتر دندانه های این شانه ظریفِ چوبی که انحناهای زیبایی دارد، بطور عجیبی حفظ شده و بافت آن در ظاهر سالم می باشد. این شانه اکنون در موزه ملی ایران نگهداری می شود.
محوطه باستانی شهر سوخته در جنوب شرق ایران و ۵۶ کیلومتری شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان و کنار دلتای رود هیرمند قرار دارد و یکی از محوطه های کلیدی مطالعات دیرینه شناسی شمرده می شود. این محوطه کهن حدود ۲۸۰ هکتار مساحت دارد و پیشرفته ترین شهر باستانی دنیا لقب گرفته است.
شهر سوخته در هزاره سوم قبل از میلاد، یکی از مهم ترین مراکز دوران مفرغ در شرق ایران به شمار می آید. جستجوهای علمی این محوطه از یک ساختار فرهنگیِ غنیِ جامعه شهرنشین حوزه فرهنگی جنوب شرق ایران پرده برداشته است.
نتیجه بررسی ها و آزمایش های انجام شده روی یافته های باستان شناختی شهر سوخته چهار دوره استقرار فرهنگی را نشان میدهد. نخستین دوره مربوط به ۳۲۰۰ قبل از میلاد است که بنا به عواملی همچون قابل قبول ترین آنها، تغییر بستر رودخانه هیرمند، شهر متروک می شود. این شهر حداقل دوبار و حداکثر سه بار در بازه های زمانی متفاوت گرفتار حریق و آتش سوزی شده است.
اشیای باارزش کشف شده در شهر سوخته از تنوع هنرهای مختلف مانند سفال گری، خراطی، جواهرسازی و بافندگی در این منطقه خبر می دهند. از سال ۱۹۶۷ میلادی، یعنی حدود ۵۴ سال پیش، باستان شناسان انگلیسی و ایتالیایی کار حفاری و کاوش در محدوده شهر سوخته را شروع کردند. پس از انقلاب بعد از وقفه ای طولانی، از سال ۱۳۷۴ جستجوهای دیرینه شناسی زیر نظر استادان ایرانی و با سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی ادامه پیدا کرد. هم اکنون شهر سوخته منبع مطالعاتی برجسته ای در بین پژوهشگران شمرده می شود و ظرفیت های گسترده پژوهشی آن اختتام ناپذیر است.
از دیگر اشیای باستانی مکشوفه در این دولت شهر می توان به چشم مصنوعی، کوزه سفالی با امضای سازنده آن، سوزن، خط کش، چکش، کوره های سفالگری، کوره های ذوب فلزات، دکمه لباس، شانه سر، بذر حبوبات و میوه، برنج، زیره و خیلی از لوازم متداول و روزمره اشاره نمود.
شهر سوخته اول تیرماه سال ۱۳۹۳ در لیست یونسکو ثبت شده است.

منبع: