به گزارش آبنما کار مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی اعتقاد دارد که سال هاست خیابان نجات الهی بعنوان مرکز فروش صنایع دستی شناخته می شود و نام گذاری آن بعنوان «گذر صنایع دستی» اقدام خوبی است، اما کافی نیست.
حسین بختیاری، رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی در گفتگو با ایسنا درباره تاثیر طرح گذر صنایع دستی در رونق بازار این حوزه، اظهار نمود: محلی به نام خیابان استاد نجات الهی سال هاست که در حوزه صنایع دستی فعالیت می کند و نصب تابلویی به نام «گذر صنایع دستی»، اقدامی نیست که بخواهیم آنرا تا این اندازه بزرگ نماییم.
او افزود: ما خیلی بیشتر از این ها می توانیم و باید برای حوزه صنایع دستی تهران کار نماییم. اینکه یک خیابان را که سال هاست در حوزه صنایع دستی شناخته شده است را به نام گذر صنایع دستی انتخاب نماییم، اقدامی است که باید انجام می شد، ولی در واقع آنقدر اقدام مهم و تاثیرگذاری نیست؛ چونکه سال هاست که مردم این خیابان را بعنوان گذر صنایع دستی می شناسند، با این تفاوت که کسی آنرا با عنوان «گذر صنایع دستی» صدا نمی کرد و می گفتند خیابان ویلا!
مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی تصریح کرد: ما باید برای صنایع دستی کشور کاری انجام دهیم که تولید، بازرگانی و صادرات آن رونق پیدا کند، جایگاه مان در داخل و خارج از کشور تثبیت شود و محصولاتی تولید نماییم که در سبد مصرف خانواده های ایرانی جا پیدا کند. صنایع دستی هم باید همانند خیلی از حوزه های دیگر چرخه تولید و مصرف دورانی داشته باشد. بر همین مبنا هم اینکه صرفا یک شو برگزار نماییم و بگویم اینجا گذر صنایع دستی شده است، به رونق این حوزه کمک نمی نماید.
بختیاری تصریح کرد: نام گذاری خیابان نجات الهی بعنوان «گذر صنایع دستی» اقدام خوبی است، اما اصل ماجرا و رضایت بخش نیست. ما باید بتوانیم چرخه تولید و بازرگانی صنایع دستی را فعال نماییم. تولید و بازرگانی صنایع دستی سال هاست که گرفتار رکود و خمودگی شده است. ما از آغاز دهه هشتاد گرفتار رکود عجیبی در این عرصه هستیم که روز به روز هم بیشتر می شود.
او با اشاره به اینکه «صنایع دستی کشور گرفتار بی سر و سامانی است که باید سازماندهی شود»، خاطرنشان کرد: بخش دولتی و غیردولتی باید دست به دست یکدیگر بدهند و در کنار یکدیگر هم اندیشی کنند تا به یک راهکار مناسب برسند. سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هم باید یک هم اندیشی دوجانبه با بخش غیردولتی داشته باشد تا از این طریق بتواند انگیزه بخش غیردولتی را برای سرمایه گذاری در حوزه بازرگانی صنایع دستی تقویت کند. اگر می خواهیم صنایع دستی رونق پیدا کند، باید برای بازرگانی جاذبه ایجاد نماییم و برای کسانی که برای سرمایه گذاری در این عرصه انگیزه دارند، تسهیلاتی را فراهم نماییم.
مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی همینطور اظهار نمود: تحریم ها فرصت خیلی خوبی برای شکوفاتر شدن صنایع دستی بود، اما چون برنامه ای نداشتیم نتوانستیم از این فرصت استفاده کنیم؛ این در شرایطی است که با افزایش تحریم ها می توانستیم سرمایه های سرگردان را که حاصل صادرات و واردات بخش های دیگر بود را به سمت صادرات و بازرگانی صنایع دستی جذب نماییم تا از این طریق تولید رونق پیدا کند.
او افزود: صنایع دستی به علت ساختار ناقصی که در بخش دولتی و خصوصی دارد، نمی تواند برنامه ریزی مشخصی داشته باشیم. یکی از اشکالات ما این است که اهل برنامه ریزی، هماندیشی و تحمل حرف نیستیم؛ مسئولان راه خودشان را می روند و غیردولتی ها هم راه خودشان را. با این وجود هنوز هم دیر نشده و همچنان فرصت فراهم است. ما باید به این فکر نماییم که در هزار سال آینده صنایع دستی را به کجا خواهیم رساند و برای رسیدن به آن نقطه برنامه ریزی نماییم.