راه اندازی رشته دیرینه شناسی ایران در دانشگاه چین

آبنما کار: علاقه مندی مسئولان دانشگاه نانجینگ «چین» به ایران باستان سبب شده تا دانشگاه «نانجینگ» چین به راه اندازی رشته ای به نام «باستان شناسی ایران» در این دانشگاه فکر کند.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، در نشستی که با حضور هیات چینی دانشگاه در دفتر رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار شد؛ علی وحدتی، سرپرست ایرانی هیئت مشترک دیرینه شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و دانشگاه نانجینگ چین، با عرضه توضیحاتی درباره روابط تاریخی بین ایران و چین اظهار داشت: تبادل گونه های گیاهی و جانوری میان ایران و شرق و بخصوص چین از سلسله اشکانی آغاز شد و به مرور تا دوره ساسانی افزایش یافت و در گاهنامه های تاریخی چین به این تبادلات اشاره شده است.

این دیرینه شناس مبحث مهاجرت بعضی از ایرانیان به چین و بررسی و مطالعه قبور تاریخی ایرانیِ واقع در این کشور را از دیگر موضوعاتی اعلام نمود که در دو سه دهه اخیر به شدت مورد توجه دانشمندان چینی قرار گرفته است و اضافه کرد: در همین راستا، دانشگاه نانجینگ قصد دارد، رشته ای به نام دیرینه شناسی ایران را در این دانشگاه راه اندازی کند.ابراز تمایل چینی ها برای گسترش همکاری با ایران

براساس گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، لیانگرن ژانگ، سرپرست هیئت چینی هم از تمایل دانشگاه نانجینگ برای ادامه و گسترش همکاری ها در حوزه های آموزش، تحقیق، مرمت و موزه اطلاع داد.

تمایل چینی ها به تبادل اشیای موزه های با ایرانی ها

لی هورن، رییس میراث فرهنگی استان جیانگسو چین هم از سفر خود به شیراز و بازدید از تخت جمشید اشاره نمود و با بیان این که میراث فرهنگی استان جیانگسو چین علاوه بر دیرینه شناسی به مرمت، حفاظت از محوطه ها و موزه ها هم می پردازد، اضافه کرد: این اداره دارای ۹ مؤسسه و ۲۱۸ موزه است که حدود ۲۰۰ محوطه اصلی تاریخی (در سطح ملی) و ۸۰۰ محوطه در سطح استانی را تحت نظارت خود دارد این در شرایطی است که در مجموع ۹۰هزار محوطه تاریخی در استان جیانگسو وجود دارد.

هورن در ادامه در زمینه ادامه و گسترش همکاری ها با همتایان ایرانی خود در سطح دانشگاهی و موزه ای و تبادل پژوهشگر و اشیای موزه ای ابراز تمایل کرد.

پروفسور سون جیانگلین، استاد دانشگاه نانجینگ هم به قدمت ۱۱۶ ساله این دانشگاه اشاره نمود و اظهار داشت: دانشگاه نانجینگ یکی از قدیمی ترین دانشگاه های چین بوده و رشته دیرینه شناسی در این دانشگاه یکی از دپارتمان های زیر نظر دانشکده تاریخ است.

آغاز همکاری ایران و چین پس از ۲۰۰۰ سال

سید محمد بهشتی، رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری هم در سخنانی با ابراز خرسندی از انعقاد تفاهم نامه با دانشگاه نانجینگ و آغاز همکاری های علمی-فرهنگی با دانشگاه های چینی، از گسترش همکاری های آتی استقبال کرد.

وی با اشاره به تعامل ایران در طول تاریخ با سرزمین های دور و نزدیک اظهار داشت: این در شرایطی است که همه این تعاملات لزوما با اشتراکات فرهنگی، علمی و هنری همراه نبوده است.

او در ادامه به تعامل ایران و چین از دوره اشکانیان با استفاده از جاده ابریشم اشاره نمود و اظهار داشت: ایران و چین در کنار روابط تجاری، روابط علمی، فرهنگی و هنری هم داشته اند اما این نوع همکاری ها برای مدت های طولانی قطع شده بود که خوشبختانه با انعقاد تفاهم نامه بین پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری ایران و دانشگاه نانجینگ چین بعد از ۲۰۰۰ سال دوباره از سر گرفته می گردد.

بهشتی با اشاره به این که ایران با اروپاییان فصل مشترکی چندانی ندارد، اظهار داشت: این در شرایطی است که در غرب چین عناصر مشترک ایرانی-چینی وجود دارد که می توانند موضوعات بسیار خوبی برای ادامه و گسترش همکاری ها باشند.

او با تاکید براین که ضرورتی ندارد همکاری ها فقط به دیرینه شناسی محدود شود، اظهار داشت: میتوان روی موضوعاتی مانند مردم شناسی، تاریخ معماری، زبان و گویش و دیگر زمینه های مشترک هم کار کرد.

۹۰ پایگاه پژوهشی میراث فرهنگی در ایران

محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز در سخنانی با اشاره به گسترش همکاری ها در چند رشته به صورت همزمان همچون حفاظت و مرمت، همکاری های موزه ای، عناصر مشترک میراث فرهنگی ناملموس، از وجود ۹۰ پایگاه پژوهشی میراث فرهنگی در کشور اطلاع داد.

او در ادامه اظهار داشت: در بعضی از این پایگاه ها مانند پایگاه تخت جمشید پروژه های میان رشته ای و چندرشته ای در حال انجام می باشد، یعنی پروژه هایی که در آن باستان شناسی، دانش سنتی مدیریت آب، مصالح ساختمانی، مرمت، موزه، معرفی میراث فرهنگی و گردشگری مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد.

وی همینطور به ارتباط و همکاری نزدیک میان ایران و هیئت دائمی چین نزد یونسکو اشاره نمود و اظهار داشت: یکی دیگر از موارد همکاری می تواند با مرکز منطقه ای پژوهش در پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس باشد.